طحربه

لغت نامه دهخدا

( طحربة ) طحربة. [ طَ رَ ب َ ] ( ع مص ) پر کردن مشک را. یقال : طحرب القربة طحربة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || مالیدن چیزی را تا نرم شود و گشاده گردد. || نیک پر کردن. || سیراب گردانیدن. || جنبانیدن خنور و جز آن تا نیک پر شود. || سخت دویدن. || تیز دادن. ( منتهی الارب ).

طحربة. [ طَ رَ ب َ / طِ رِ ب َ / طُ رَ ب َ / طَرِ ب َ ] ( ع اِ ) لته پاره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

طحربة. [ طُ رُ ب َ ] ( ع اِ ) لته پاره. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).و قیل خاص بالجحد. یقال : ما علیه طحربة؛ ای شی من اللباس. ( منتهی الارب ). و منه حدیث القیامة: تدنو الشمس من رؤس الناس و لیس علی احد منهم یومئذ طحربة و ما فی السماء طحربة؛ ای شی من غیم. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس