طحاها

[ویکی الکتاب] معنی طَحَاهَا: آن را گسترد (از مصدر طحو به معنی گستردن)
ریشه کلمه:
طحو (۱ بار)
طحی (۱ بار)
ها (۱۳۹۹ بار)

«طَحاها» از مادّه «طحو» (بر وزن سهو) هم به معنای انبساط و گستردگی آمده است، و هم به معنای «راندن، دور کردن و از میان بردن»، و در اینجا به معنای گستردن است; چرا که:
اوّلاً ـ زمین در آغاز در زیر آب غرق بود، تدریجاً آبها در گودال های زمین قرار گرفت، خشکی ها سر بر آورد و گسترده شد، که از آن تعبیر به «دحو الارض» نیز می شود.
ثانیاً ـ زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها با شیب های تند و غیر قابل سکونتی بود، باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند، در دره ها گستردند، و تدریجاً زمین های مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان، و کشت و زرع به وجود آمد.
بعضی از مفسران معتقدند که در این تعبیر، یک اشاره اجمالی به حرکت زمین نیز وجود دارد; چرا که یکی از معانی «طحو» همان راندن است، که می تواند اشاره به حرکت انتقالی زمین به دور آفتاب، و یا حتی حرکت وضعی آن به دور خود، و یا هر دو باشد.
. راغب گوید طحو مثل دحو به معنی گسترش دادن و بردن چیزی است. در اقرب آمده: «طَحَا الشَّیْ‏ءَ: بَسَطَهُ وَ مَدَّهُ» طبرسی فرموده طحو و دحو هر دو به یک معنی است. رجوع شود به «دحو».