طحانه

لغت نامه دهخدا

( طحانة ) طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] ( ع ص ) مؤنث طحان است. زنی که پیشه او آسیاگری باشد.

طحانة. [ طَح ْ حا ن َ ] ( ع اِ ) شتر بسیار.( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). || آس اشتر.( مهذب الاسماء ). آسیا که با شتر گردد. ستور آس. آسیاکه به ستور گردد. || آس که به آب گردد.

طحانة. [ طِ ن َ ] ( ع اِمص ) آسیاگری. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آسیابانی.

پیشنهاد کاربران

بپرس