طث ء

لغت نامه دهخدا

طث ء. [ طَث ْءْ ] ( ع مص ) بازی کردن به قُله که غوک چوب باشد. || پلیدی افکندن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس