طث

لغت نامه دهخدا

طث. [ طَث ث ] ( ع اِ ) نوعی از بازیچه کودکان که می افکنند چوب مدور را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بازیی است کودکان را. و آن چنان است که چوبی مدور میاندازند، و از هم میربایند، و آن چوب را مطمثه گویند. ( منتخب اللغات ). چکز.

پیشنهاد کاربران

بپرس