طبیعت کردن. [ طَ ع َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) چون طفل رضیع خنده کند یا حرف زند، گویند طبیعت کرده است ، یعنی طبیعت و استعدادی به هم رساند. و این محاوره است و سند این در نثر نعمت خان عالی دیده شده ، در هند مستعمل است. ( آنندراج ).
