طبیعت شناس. [ طَ ع َ ش ِ ] ( نف مرکب ) کنایه از طبیب و معالج باشد. ( برهان ). طبیب حاذق : امید عافیت آنگه بود موافق طبعکه نبض را به طبیعت شناس بنمائی.سعدی ( از آنندراج ).طبیعت شناسان هر کشوری سخن گفت با هر یک از هر دری.سعدی ( بوستان ).
۱. آن که طبیعت را بشناسد.۲. [قدیمی] طبیب، پزشک: امید عافیت آنگه بُوَد موافق عقل / که نبض را به طبیعت شناس بنمایی (سعدی: ۱۸۵ ).