طبیع

لغت نامه دهخدا

طبیع. [ طِب ْ بی ]( ع اِ ) میانه شکوفه نخستین خرمابن و لب آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مغز طلع. ( فهرست مخزن الادویه ).

پیشنهاد کاربران

سلیم
طبیع: در مواردی هم در گذشته بجای طبیعی بکار می برده اند به معنی ذات، سرشت

بپرس