طبوع
لغت نامه دهخدا
طبوع. [ طَب ْ بو ] ( ع اِ ) جانورکی است زهردار. || قسمی از بوزینه که گزیدنش را درد سخت باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). جنبنده ای است. گویند دیوه ای است. ( مهذب الاسماء ). || دانه سمی است که از گزیدن آن درد بسیار بهم میرسد. ( فهرست مخزن الادویه ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید