طبقه مفسران عامه عصر تدوین

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] طبقه مفسران عامه عصر تدوین به مفسران میانه قرن دوم هجری از نظر اهل سنت اطلاق می شود.
با توجه به این که عصر تدوین را معمولا اواخر عهد بنی امیه و ابتدای عهد بنی عباس (۱۳۳ ق) دانسته اند، طبقه مفسران عامه عصر تدوین کسانی هستند که علامه طباطبایی رحمة الله علیه آن ها را در طبقه چهارم تقسیم بندی خویش ذکر کرده است. مراغی در مقدمه تفسیر خود (ج ۱، ص۶-۱۰) این افراد را در طبقه سوم قرار داده است.
مشهورترین مفسران عامه عصر تدوین
مشهورترین مفسران این طبقه عبارتند از:۱. یزید بن هارون سلمی (م ۱۱۷ق)؛۲. شعبة بن حجاج (م ۱۶۰ق)؛۳. وکیع بن جراح (م ۱۹۷ق)؛۴. سفیان بن عیینه (م ۱۹۸ق)؛۵. روح بن عباده بصری (م ۲۰۵ق)؛۶. عبدالرزاق بن همام (م ۲۱۱ق)؛۷. آدم بن ابی ایاس (م ۲۲۰ق)؛۸. عبد بن حمید (م ۲۴۹ق)؛تالیفات تفسیری این افراد به صورت مستقل نبود؛ بلکه روایات تفسیری را به عنوان بخشی از ابواب حدیث و ضمن تالیفات حدیثی گردآوری می کردند.
عناوین مرتبط
طبقات مفسران اهل سنت .

پیشنهاد کاربران

بپرس