طبقه زارعین ( Planter Class ) ، که در همان زمان در ایالات متحده به عنوان اشراف جنوبی نیز شناخته می شوند، یک کاست نژادی و اجتماعی - اقتصادی از جامعه پان - آمریکایی بودند که بر بازارهای کشاورزی قرن ۱۷ و ۱۸ میلادی تسلط داشتند. تجارت برده اقیانوس اطلس به کشاورزان اجازه می داد تا به کار برده های ارزان قیمت آفریقایی برای کاشت و برداشت محصولاتی مانند تنباکو، پنبه، ایندیگو، قهوه، چای، کاکائو، نیشکر، سیسال، دانه های روغنی، نخل روغنی، کنف، درختان لاستیک و میوه ها دسترسی داشته باشند. زارعین بخشی از اشراف آمریکایی محسوب می شدند.
در جنوب ایالات متحده، زارعین فرهنگ متمایزی را حفظ کردند که مشخصه شباهت آن به آداب و رسوم اشراف و اعیان بریتانیایی بود که بسیاری از زارعین با آن ها مرتبط بودند. این فرهنگ بر دلیری، جوان مردی و مهمان نوازی تأکید داشت. فرهنگ جنوب ایالات متحده، با اشراف زمین دارش، به طور مشخص با مناطق شمال خط میسون - دیکسون و غرب آپالاچی ها متفاوت بود. مناطق شمالی و غربی با زمین های کوچک مشخص می شد که توسط کشاورزان یومن بدون نیروی کاری بردگان کار می کردند.
پس از جنگ داخلی آمریکا ( ۱۸۶۱–۱۸۶۵ ) ، از آنجاییکه آفریقایی های برده آزاد شدند، ثروت بسیاری از طبقه اجتماعی به شدت کاهش یافت. پس از رهایی، بسیاری از مزارع با آزادگان آفریقایی که به عنوان کشاورز در همان زمینی که قبل از جنگ به عنوان برده کار می کردند، به کشتزار مشترک تبدیل شدند. در طول عصر طلاکاری، بسیاری از مزارع که دیگر به هدف عملیات کشاورزی قابل دوام نبودند، توسط صنعت گران ثروت مند شمال به عنوان خلوت گاه شکار خریداری شدند. بعدها برخی از مزارع به موزیم تبدیل شدند که اغلب در فهرست ملی اماکن تاریخی ثبت گردیده اند.
زارعین در سراسر مستعمرات اروپایی آمریکای شمالی و جنوبی و وست اندیز پرکار بودند. اعضای این طبقه مستعمره نشینان رابرت «کینگ» کارتر، ویلیام برد از وستور، بسیاری از امضاکنندگان اعلامیه استقلال از جمله بنجامین هریسون پنجم، توماس نلسون جونیور، جورج وایت، کارتر براکستون و ریچارد هنری لی، بنیان گذاران، جورج واشینگتن، توماس جفرسون، جیمز مدیسون و جیمز مونرو، رئیس جمهور کنفدراسیون جفرسون دیویس، جنرال کنفدراسیون رابرت ای لی، مری چسنات، والکور ایم، سالی وارد و اسکارلت اوهارا خیالی از فیلم بر باد رفته ( ۱۹۳۹ ) را شامل می شود.
جست وجوی طلا و نقره موضوعی ثابت در توسعه خارج از کشور بود، اما خواسته های اروپایی دیگری نیز وجود داشت که دنیای جدید نیز می توانست آن ها را برآورده کند که به مشارکت فزاینده آن در اقتصاد جهانی تحت سلطه غرب کمک کرد. در حالی که به نظر می رسید آمریکای اسپانیایی رویاهای ثروت معدنی را برآورده می کند، برازیل در سال ۱۵۳۲ میلادی به اولین مستعمره مزرعه بزرگ تبدیل شد که برای تولید محصولات گرم سیری، بوره، با تقاضای زیاد و عرضه کم در اروپا سازمان دهی شد. سایر قدرت های بزرگ اروپای غربی به زودی امیدوار بودند که مستعمره های سودآور خود را ایجاد کنند. اروپایی های که از ساختارهای اجتماعی سفت و سخت فئودالیسم مأیوس شده بودند، با ارائه فرصت های جدید، به سرزمین های بکر و فراوان مرزهای استعماری مهاجرت کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر جنوب ایالات متحده، زارعین فرهنگ متمایزی را حفظ کردند که مشخصه شباهت آن به آداب و رسوم اشراف و اعیان بریتانیایی بود که بسیاری از زارعین با آن ها مرتبط بودند. این فرهنگ بر دلیری، جوان مردی و مهمان نوازی تأکید داشت. فرهنگ جنوب ایالات متحده، با اشراف زمین دارش، به طور مشخص با مناطق شمال خط میسون - دیکسون و غرب آپالاچی ها متفاوت بود. مناطق شمالی و غربی با زمین های کوچک مشخص می شد که توسط کشاورزان یومن بدون نیروی کاری بردگان کار می کردند.
پس از جنگ داخلی آمریکا ( ۱۸۶۱–۱۸۶۵ ) ، از آنجاییکه آفریقایی های برده آزاد شدند، ثروت بسیاری از طبقه اجتماعی به شدت کاهش یافت. پس از رهایی، بسیاری از مزارع با آزادگان آفریقایی که به عنوان کشاورز در همان زمینی که قبل از جنگ به عنوان برده کار می کردند، به کشتزار مشترک تبدیل شدند. در طول عصر طلاکاری، بسیاری از مزارع که دیگر به هدف عملیات کشاورزی قابل دوام نبودند، توسط صنعت گران ثروت مند شمال به عنوان خلوت گاه شکار خریداری شدند. بعدها برخی از مزارع به موزیم تبدیل شدند که اغلب در فهرست ملی اماکن تاریخی ثبت گردیده اند.
زارعین در سراسر مستعمرات اروپایی آمریکای شمالی و جنوبی و وست اندیز پرکار بودند. اعضای این طبقه مستعمره نشینان رابرت «کینگ» کارتر، ویلیام برد از وستور، بسیاری از امضاکنندگان اعلامیه استقلال از جمله بنجامین هریسون پنجم، توماس نلسون جونیور، جورج وایت، کارتر براکستون و ریچارد هنری لی، بنیان گذاران، جورج واشینگتن، توماس جفرسون، جیمز مدیسون و جیمز مونرو، رئیس جمهور کنفدراسیون جفرسون دیویس، جنرال کنفدراسیون رابرت ای لی، مری چسنات، والکور ایم، سالی وارد و اسکارلت اوهارا خیالی از فیلم بر باد رفته ( ۱۹۳۹ ) را شامل می شود.
جست وجوی طلا و نقره موضوعی ثابت در توسعه خارج از کشور بود، اما خواسته های اروپایی دیگری نیز وجود داشت که دنیای جدید نیز می توانست آن ها را برآورده کند که به مشارکت فزاینده آن در اقتصاد جهانی تحت سلطه غرب کمک کرد. در حالی که به نظر می رسید آمریکای اسپانیایی رویاهای ثروت معدنی را برآورده می کند، برازیل در سال ۱۵۳۲ میلادی به اولین مستعمره مزرعه بزرگ تبدیل شد که برای تولید محصولات گرم سیری، بوره، با تقاضای زیاد و عرضه کم در اروپا سازمان دهی شد. سایر قدرت های بزرگ اروپای غربی به زودی امیدوار بودند که مستعمره های سودآور خود را ایجاد کنند. اروپایی های که از ساختارهای اجتماعی سفت و سخت فئودالیسم مأیوس شده بودند، با ارائه فرصت های جدید، به سرزمین های بکر و فراوان مرزهای استعماری مهاجرت کردند.
wiki: طبقه زارعین