طبقه بیستم فلاسفه اسلامی

[ویکی فقه] طبقه بندی فلاسفه اسلامی از نظر سیر زمانی بر حسب استاد و شاگردی می باشد. یعنی آنان که در یک طبقه قرار می گیرند، یا واقعا از اساتید طبقه بعدی و شاگردان طبقه قبل هستند و یا هم زمان آن ها می باشند. منظور از فلاسفه اسلامی آن هایی هستند که در جو اسلامی و محیط اسلامی فعالیت داشته اند و احیانا مسلمان هم نبوده اند. در طبقه بیستم پنچ تن از فیلسوفان اسلامی حضور دارند که عبارتند از: ملاعبداللّه یزدی، فاضل باغنوی، شمس الدین محمد خفری شیرازی، خواجه افضل الدین ترکه و داود بن عمر انطاکی مصری.
ملاعبداللّه یزدی صاحب حاشیه معروف بر تهذیب المنطق که به حاشیه ملاعبداللّه معروف و کتاب درسی طلاب در منطق است. بعضی مدعی شده اند که از علوم شرعیه بی اطلاع بوده است ولی برعکس، هم فقیه بوده و هم اهل معقول خصوصاً منطق. در شیراز نزد جمال الدین محمود و امیر غیاث الدین دشتکی تحصیل کرده است. در آخر عمر به عراق رفته و مجاور شده و در همان جا در سال ۹۸۱ درگذشته است
خوانساری، سیدمحمدباقر، روضات الجنات، ج۴، ص۲۳۰.
ملاحبیب اللّه باغنوی شیرازی، معروف به ملا میرزاجان و فاضل باغنوی. شاگرد جمال الدین محمود بوده و چند حاشیه و شرح از علامه دوانی را حاشیه کرده است. در سال ۹۹۴ درگذشته است. در طبیعیات شرح منظومه سبزواری از او با عنوان «فاضل باغنوی» ذکری به میان آمده است.
شمس الدین محمد خفری شیرازی
شمس الدین محمد خفری شیرازی. شاگرد امیر غیاث الدین منصور بوده است و ظاهراً حوزه درس علامه دوانی و سیدصدرالدین دشتکی را نیز درک کرده است. شرح تجرید و شرح حکمة العین را حاشیه زده و رساله ای تحت عنوان اثبات الواجب دارد. مرد دقیق النظری بوده است. صدرالمتالهین در جلد اول اسفار مطالبی از او نقل کرده و مورد بحث قرار داده است. خفری را می توان از طبقه نوزدهم هم به شمار آورد، یعنی او از جوانسالان طبقه نوزدهم و کهنسالان طبقه بیستم بوده است. وی در سال ۹۵۷ یا ۹۳۵ درگذشته است.
خواجه افضل الدین ترکه
...