طبری ابوالحسن احمد

طَبَری، ابوالحسن احمد (طبرستان قرن ۴ق)
پزشک و دانشمند ایرانی. از دوران آموزش وی اطلاعات چندانی در دست نیست، ولی در مدتی کوتاه پزشکی متبحر شناخته شد و به دربار امرای عباسی راه یافت. ابوالحسن طبری بیش از همه چیز از طریق تصنیف کتاب المعالجات البقراطیه شهرت یافته است. کار وی در این اثر عمدتاً راهنمایی پزشکان در تشخیص و درمان بیماری هاست. این اثر را هنگامی تصنیف کرد که بسیاری از آثار پزشکی یونانی و سریانی به عربی ترجمه شده بود. بسیاری از شیوه های درمانی که در این اثر آمده، به تصریح مؤلف شیوه هایی است که در آن روزگار متداول بوده و او آن ها را از پزشکان مناطق گوناگون یا از مردمان عادی و یا حتی از پیرزنان آموخته است. به گفتۀ هیرشبرگ، ابوالحسن پزشکی آزموده و مبتکر بود که ارزش دانش او، به ویژه نظریاتش دربارۀ بیماری های چشم، کاملاً ناشناخته مانده است. فریدمن در ۱۹۳۸ در مقاله ای اعلام کرد که کاشف حقیقی عامل بیماری جرب ابوالحسن طبری است. از دیگر آثار وی عبارت اند از: رسالة فی ذکرالقارورة؛ علاج الاطفال و مقالة فی طب العین.