طبرسرانی

دانشنامه آزاد فارسی

طَبَرْسَرانی
از اقوام قفقازی ساکن ناحیۀ طبرسران در جنوب شرقی جمهوری خودمختار داغستان. طبرسران ها از شرق با آذربایجان، از شمال با دارگین ها و از جنوب با لزگی ها و از غرب با آگول ها همسایه بودند. طبق سرشماری ۱۹۷۹ جمعیت طبرسران ها بالغ بر ۷۵,۲۳۹ نفر بوده است. زبان آن ها از گروه زبان های قفقازی است که از دو دستۀ شمالی و جنوبی تشکیل می شود. طبرسرانی ها مسلمان شافعی هستند. اینان در قرن ۹ق حکومتی قومی موسوم به معصومات تشکیل دادند که بعدها به دو دستۀ قادی و معصوم تقسیم شد. دولت صفویه برای طبرسران از آن جهت که مقتل و مدفن سلطان حیدر، پدر شاه اسماعیل اول، بود احترام زیادی قائل بودند و بعضی از شاهان صفوی همسرانی از امیرزادگان طبرسرانی داشتند. معصومان و قادیان طبرسران گاه متحد دولت ایران، گاه متحد دولت عثمانی و گاهی مطیع دولت روسیه بودند. نادرشاه افشار در ۱۱۵۵ق ناحیۀ طبرسران را پس از تحمیل تلفات سنگین به تصرّف درآورد. طبرسران در جریان جنگ های اول ایران و روسیه و انعقاد قرارداد گلستان در ۱۲۲۸ق ضمیمۀ قلمرو روسیۀ تزاری شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس