( طبرداریة ) طبرداریة. [ طَ ب َ ری ی َ ] ( ع ص نسبی ، اِ مرکب ) منسوب به طبردار، رسته ای از رسته های لشکر که به طبر مسلح بودند و در اواسط قرن هشتم هجری نیز این دسته وجود داشته اند: الوظیفة السابعه ( حمل السلاح ) حول الخلیفة فی المواکب و اصحاب هذه الوظیفة یعبر عنهم لزیهم بالرکابیه و بصبیان الرکاب الخاص. و هم الذین یعبر عنهم فی زماننا بالسلاحداریة و الطبرداریة. ( صبح الاعشی ج 3 ص 484 ). والی الطبر تنسب الطبرداریه و هم الذین یحملون الاطبار حول السلطان. ( حاشیه کتاب التاج ص 166 ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) رسته ای از رسته ای لشکری که مسلح به تبر بودند . منسوب به طبردار رسته از رسته های لشکر که بطبر مسلح بودند و در اواسط قرن هشتم نیز این دسته وجود داشته اند
