طب فریدی

[ویکی نور] طب فریدی تألیف حکیم فریدالدین، نمونه ای از کار پزشکان فارسی نویس هندوستان است. این پزشکان با تأسی به اسلاف خود که سرچشمه دانش آنها تعلیمات اساتید ایرانی مهاجر از مکاتب پزشکی شیراز، همدان و گیلان بود، تألیفات طبی خود را به زبان فارسی یعنی زبان علمی و دیوانی هند در زمان حکومت های مسلمان است می نوشتند.
اگرچه در مجموعه فهرست های کتب نشانی از این کتاب نیافتیم و طب فرید اثر عبدالله طبیب (مربوط به نیمه اول قرن یازدهم هجری قمری) و شیخ فرید الدین بهکری صاحب کتاب ذخیره الخوانین با کتاب حاضر و مؤلف آن قابل انطباق نبود، اما از سیاق عبارات و نحوه نگارش به نظر می رسد تألیف کتاب طب فریدی مربوط به اوایل قرن 13 یا اواخر قرن 12 هجری قمری باشد.
مصحح کتاب حکیم عبدالقادر احمد نیز جز نام فرید الدین به عنوان مؤلف کتاب، نشان دیگری نیافته است.
طب فریدی در 218 باب تدوین و نگارش یافته است. مؤلف در هر باب بیماری های مختص عضوی و داروهای مفرد و مرکب آن را بررسی می کند. این اثر از بیماری های سر شروع شده و با بررسی وجع الورک اتمام می پذیرد.
چنان که پیداست این نگاشته همانند دیگر کتاب هایی است که پیرامون درمان بیماری ها به رشته تحریر درآمده است و همان ساختار را نیز دارا است.

[ویکی فقه] طب فریدی (کتاب). کتاب «طب فریدی» تالیف حکیم فرید الدین ، نمونه ای از کار پزشکان فارسی نویس هندوستان است.
این پزشکان با تاسی به اسلاف خود که سرچشمه دانش آنها تعلیمات اساتید ایرانی مهاجر از مکاتب پزشکی شیراز ، همدان و گیلان بود، تالیفات طبی خود را به زبان فارسی یعنی زبان علمی و دیوانی هند در زمان حکومت های مسلمان است می نوشتند. اگرچه در مجموعه فهرست های کتب نشانی از این کتاب نیافتیم و طب فرید اثر عبدالله طبیب (مربوط به نیمه اول قرن یازدهم هجری قمری) و شیخ فرید الدین بهکری صاحب کتاب ذخیره الخوانین با کتاب حاضر و مؤلف آن قابل انطباق نبود، اما از سیاق عبارات و نحوه نگارش به نظر می رسد تالیف کتاب طب فریدی مربوط به اوایل قرن ۱۳ یا اواخر قرن ۱۲ هجری قمری باشد. مصحح کتاب حکیم عبدالقادر احمد نیز جز نام فرید الدین به عنوان مؤلف کتاب، نشان دیگری نیافته است.
ساختار کتاب
طب فریدی در ۲۱۸ باب تدوین و نگارش یافته است. مؤلف در هر باب بیماری های مختص عضوی و داروهای مفرد و مرکب آن را بررسی می کند. این اثر از بیماری های سر شروع شده و با بررسی وجع الورک اتمام می پذیرد. چنان که پیداست این نگاشته همانند دیگر کتاب هایی است که پیرامون درمان بیماری ها به رشته تحریر درآمده است و همان ساختار را نیز دارا است.
گزارش محتوا
از ۲۱۸ باب کتاب نزدیک به یک چهارم آن در زمینه بیماری های چشم و درمان آنهاست که این نشان گر اهتمام و تخصص مؤلف در زمینه چشم پزشکی است. این اثر را بیشتر می توان فهرستی تفصیلی از نسخه های مرکب و مفرد در زمینه درمان بیماری ها دانست. به عبارتی دیگر مؤلف مفردات و داروهای مرکب را بر اساس خاصیت درمانی آنها به ترتیب امراض و بیماری ها مرتب ساخته است. کتاب حاضر در عین اختصار و ساده نویسی نسبت به حجم اندک خود بسیار غنی و سرشار از داروهای مفرد و مرکب قابل استفاده در بیماری ها و در حد خود راهنمای بسیار خوبی در درمان شناسی مبتنی بر طب سنتی است. مؤلف برای هر بیماری با ذکر انواع داروهای مفرد و احیانا مرکب روش به کارگیری دارو را با الفاظ اختصاری آورده است و طبعا در چنین مجموعه کم حجم و در عین حال آکنده از اسامی داروهای متنوع، انتظار نیست که به بیماری شناسی و نیز میزان مصرف یکایک داروها پرداخته باشد.
وضعیت کتاب
...