طایفه کهکی

بعد در روستای سایبان از توابع لارستان بدستور رضاشاه تخت قاپو شدند و به زور اسکان داده شدند .
چون هنگام امدن به اطراف لار ، تیره های مختلف کوهکی هر ده پانزده خانواده به سوی میرفتند ، عده زیادی از انان در دهکویه ی لارستان و عده زیادی در کهنه و علی اباد لارستان و اکثر ایل کوهکی نیز در دشت سایه بان لارستان که به روستای سایبان مشهور است میامدند و با اسکان عشایر ، درسایبان ساکن شدند .
بزرگان ما میگفتند که ابتدا از مرودشت تا جهرم محل اصلی انان بوده که بدلیل اختلاف داخلی و درگیری با قشقایی ها ، انان را به دشتی تبعید کرده اند .
کسانیکه قصد تحقیق دارند ، پیشنهاد میکنم به روستای سایبان تشریف ببرند ، و کوهکیهای شهرک جدید سایبان گفتگو کنند .
درضمن کوهکی به نظر ما قدیمی ترین تیره ی قوم پارس است . هنوز هم همان روحیه سلحشوری و دلاوری خود را حفظ کرده اند و ادعاهای ایلخان قشقایی یک دروغ احمقانه است . زیرا بزرگان کوهکی زن و مرد شجاع و دلیر بوده اند و همواره با تیره های عرب ترک زبان که خود را ترک مینامند ، مشکل داشته اند چون انان دزدی و غارت میکردند و کوهکی هم همیشه دفاع میکرده هم بارها دزدانی که از قبایل دیگر از کرمان وجیرفت برای غارت به انان حمله کرده بودند ، در جنگ دفاعی کشتند و در همین منطقه فعلی نیز مشکلاتی و اتهاماتی در خصوص کشته شدن بزرگی وجود دارد که من هیچگونه اظهار نظری نمیکنم و تایید نمیکنم .
با شورای محلی سایبان گفتگو کنید تا هم این شاخه ی کوهکی که گم کرده اید ، پیدا کنید و هم ما بیشتر با بقیه ی تیره ی کوهکی قوم پارس در بقیه ی شهرها و روستاهای فارس اشنا شویم .
درود برشما
شاد ، سلامت و سربلند باشید .

درفارسنامه ناصر نیز امده است که کوره کانی ها ( گورکانیها ) جداندرجدنگهبان آتشکده کاخ اردشیربودند کهآتش خاموش نشود.
و
واژه های مثل دیروز ، پری روز میگن دیگینه و پریگینه. گلکی ها از نژاد اصیل بودند تا زمانی که اتحادیه ایلی قشقایی اعلام موجودیت ( حضور ) کرد،
وجزٕاتحادیه قشقایی میشوند وتا امروز تعصب و وفاداری خودشون به قشقایی ها ستودنی هست.
تمامی گل گفته هایم برگرفته از کتاب محترم فارسنامه ناصری نوشته میرزاحسن خان فسایی است

محل های که به انها کوچ میکردند کو ه های رشته کوه زاگرس مانند کوه گوروم ( گورم ) منطقه پهنا گنجو مهکویه گهزار رعیسی تنگ نارتین قلعه سارهه ( قله ساره ) برو و. . . بوده است
فرهنگ و ادب طایفه گلکی بیش از ان است که بقیه طوایف فکر میکنند
گلکی خانوار های زیادی با فامیل مختلف دارد برای مثال ( مددی . پالیزی پالیزدان پور مددی گلکی امیدی غلامی شفیعی پور عیدی نادی پور و. . . )
گلکی بیش از یک طایفه است

اگر مردان کهکی نبودند الان معلوم نبود چه بر سر این ایل میامد

اشتراکات زبانی و فرهنگی ایلات مناطق کوهمره و کهکی چشمگیر است و امیدوارم دلسوزان راستین و آگاه و باسواد ایل کهکی و ایلات کوهمره به تاریخ و فرهنگ و گویش خود بیش از پیش بها داده و به آن بپردازند. . .
با احترام به تمام اقوام و ایلات، کهکی ها و کوهمره ای ها نه لر هستند و نه قشقایی. . .
بلکه شباهت هایی در گویش و فرهنگ با لر ها دارند. . .
و با قشقایی ها علاوه بر شباهت های فرهنگی ، همسایه و هم پیمان بوده و وصلت های بسیاری بین آنها صورت گرفته است. . .
البته طایفه ی امیرسالاری با توجه به گویشی که دارند و شباهت بسیاری با گویش لری دارد ظاهرا از لرهایی بوده اند که به منطقه کوچ کرده و به طایفه ی کهکی ملحق شده اند. . .

لهجه اهالی کوهمره و کهکی لهجه ای مستقل و مجزا از سایر زبانها بخصوص جدا از زبان لری ، ترکی و فارسی ( تاجیکی ) می باشد،
زبان و گویش مردم کوهمره و کهکی فارسی دری � پهلوی � سانسکریت می باشد که چنین زبانی در هیچ دوران دچار جرح و تعدیل نگردیده است و هیچ زبان دیگری را نپذیرفته است
نمونه گویش و زبان این دو قوم می توان در نواحی افغانستان و تاجیکستان که دستخوش زبان ستیزی و اقوام ستیزی سایر اقوام نگردیده شاهد باشیم.
بی شک تقریبا عده ای از نواحی و شهرهای جنوبی ایران بخصوص منطقه لارستان و شرق استان بوشهر مثل زبان کوهمره و کهکی ها صحبت می کنند که خود بیانگر آن است که زمانی احفاد و اعقاب این دو قوم در آن نواحی ییلاق و قشلاق می نموده اند و زندگی به صورت کوچندگی داشته اند که ورود زبان آنها به زبان این دو قوم و بالعکس بی تأثیر نبوده است. . . .
پس از جنابان محترم خواهشمندیم با دسترسی آسان به رسانه شخصی نبایستی هر ایده و پیشنهاد شخصی را در دید و نظر عموم قرار داد تا
مثلا قوم لر از ایل کوهمره سرخی و کهکی بهره برداری سیاسی و تاریخی نمایند
چون این دو قوم دارای نام و زادگاه و خاستگاه های کهنی چون کوهمره و کهکی می باشند و لازم نمی بینم جهت قدر و منزلت این دو قوم که در هر برهه از زمان حضورشان در حکومت های پیشین بی تأثیر نبوده از قومی مثل لر بخواهیم بهره بگیریم یا به شأن و منزلت خود بیفزاییم
با احترام متقابل

با وجود قرنها همجواری و همسایگی میان طایفه کهکی و ترک زبانان قشقایی، چندان واژه و کلمات ترکی در گویش طایفه کهکی دیده نمیشود.
اگر واژه ای در ترک زبانان قشقایی دیده شود که همان واژه در طایفه کهکی هم بکار رود، به صورت قطع ریشه آن واژه و کلمه کهکی هست نه ترکی. . . !
سجاد گلکی

شمایل شما
هیشو آنها
سیم برایم
سیت برایت
سیش برایش
سیمو برایمان
سیتو برایتان
سیشو برایشان

طوایف ایل کهکی:
گلکی
گورکانی ( کرکونی ) ( کرکانی )
مهرکی
دهدار
خواجه
بهادنی ( موزیری و جلالی و گله زن موزیری و گله زن بهادنی و مزارعی و . . . )
امیرسالاری ( ماسالاری ) ( ماه سالاری )
گویش مردم این ایل شباهت بسیاری با مردم مناطق سه گانه کوهمره ( جروق و سرخی و نودان ) همچنین مردن روستای دوان کازرون و روستاهای بنو ( ابنو ) و خلار سپیدان و روستاهای دشتک و کندازی مرودشت دارد.
بیشتر مردم ایل کهکی هم اکنون ساکن شهرهای شیراز ، فیروزآباد، فراشبند، میمند، کوار و بخشها و روستاهای حومه ی این شهرها هستند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بنا به گفته ی پیشینیان، ایل �بهاءالدینی� سابقه ی ایلی بسیار طولانی، حدود ۲۰۰۰سال دارد. این ایل گویا شامل ۴طایفه بوده به نام:
گورکان ، گیلکان ، مهرکان ، بابکان .
حدود ۶۰۰سال قبل، ایل بهاالدینی براثر اختلافات و درگیری های درون طایفه ای، تارومارشده تضعیف می شوند که باقیمانده ی افراد طایفه، بوسیله ایلخان وقت ایل قشقایی، بنام طایفه �کُهَکی� نامیده می شود و بعنوان زرخرید ایلخانی قشقایی ، جز عمله قشقایی قرار می گیرد. و از زمانیکه جزء عمله میشود، به ۷ طایفه تقسیم میشود که تقسیم بندی بالا ذکر شده است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ضمنا درجایی نیز روایتی شنیدم که گویا ؛
طایفه گلکی در اصل شامل سه تیره بزرگ بوده که چند صدسال پیش بدلیل اختلاف و درگیری شدیدی که بین این سه تیره رخ میدهد، حاکم وقت، دوتا از تیره ها را تبعیدمیکند، یکی بسمت دشتک لار و دیگری به اطراف بوشهر. که هردوی آنها هم اکنون با نام گلکی وجود دارند که زبانشان ۹۵درصد با زبان گلکی های کهکی، یکسان است.
در گوگل اگر سرچ کنید، روستای گلکی، در بوشهر وجود دارد.
پدربزرگ مادریم، مرحوم ملامحمداقا پالیزدان گلکی،
در ایام پیری، همیشه وقتی درمورد پیشینه ی گلکی ازش میپرسیدم،
میگفت، گلکی ها، ریشه ی گرمسیری دارند نه لُری.
محسن رضایی گلکی

مهرکی
دهدار
خواجه
بهادنی ( موزیری و جلالی و گله زن موزیری و گله زن بهادنی و مزارعی و . . . )
امیرسالاری ( ماسالاری ) ( ماه سالاری )
گویش مردم این ایل شباهت بسیاری با مردم مناطق سه گانه کوهمره ( جروق و سرخی و نودان ) همچنین مردن روستای دوان کازرون و روستاهای بنو ( ابنو ) و خلار سپیدان و روستاهای دشتک و کندازی مرودشت دارد.
بیشتر مردم ایل کهکی هم اکنون ساکن شهرهای شیراز و فیروزآباد و فراشبند و میمند و کوار و بخشها و روستاهای حومه ی این شهرها هستند.