طایفه بزرگ بیات در کتاب جوامع التاریخ

و اصالت این قوم . روستای عبداله گیو زادگاه پدر و مادرم را هم خیلی دوست دارم. در سال 1375 توفیقی شدبه درخواست خودم حدود ده ماه خدمت طرح لایحه را درمرکز بهداشتی درمانی روستای عبداله گیو گذراندم و آنجا ساکن شدم تا با فرهنگ آبا و اجدادی و فرهنگ اصیل بیات ها بیشتر آشنا شوم. . . تجربه بسیار بی نظیری برای بنده بود و همیشه مرور خاطرات آن دوره تکرار نشدنی برایم لذت بخش است. هر وقت مشهد بروم سری به عبداله گیو می زنم. . . کشش عجیبی مرا به آنجا می کشاند. وطبیعت نسبتا بکرو زیبا و سکوتش را دوست دارم . شاد و سلامت باشید

هستیم و دارای یک خدا و بنده اصالتم تویسرکانی است و با لهجه فارسی و لری وکوردی صحبت میکننم خیلی ساده کوردی خس نه

و من این اطمینان را می دهم هر ایرانی این فامیلی را دارد
خون ترک در رگ های او درجریان است
بنده اصالتم مال منطقه خمین استان مرکزی میباشد اما شجره نامه خانوادگیمان به منطقه ارومیه و کشور آذربایجان برمی گردد

مرتضی قلی بیات ملقب به سهام السلطان از نخست وزیران ایران و نماینده چند دوره مجلس شورای ملی از اراک از طوایف بیات عراق عجم ساکن در محال کزاز و کرهرود بود[۳]
تاریخچهویرایش
قوم بیات از اقوام تاریخی ترکان هستند و در نقاط متعددی از ایران از جمله خراسان، آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل، چهارمحال و بختیاری ( اشکفتک ) ، زنجان، اراک، خمین، همدان، ملایر، زرندیه و فارس سکنیٰ گزیده اند. شاخهٔ خراسانی قوم بیات در منطقهٔ سرولایت شهرستان نیشابور به مرکزیت روستای عبدالله گیو ساکن است.
این روستا در فاصلهٔ ۱۱۵ کیلومتری غرب شهر مشهد مرکز استان خراسان رضوی، و در سه راهی بین سه شهر بزرگ نیشابور، قوچان و سبزوار واقع است. فاصلهٔ این روستا از سه شهر فوق به ترتیب ۶۵، ۴۷ و ۹۰ کیلومتر است. کار مردم بیشتر کشاوررزی و اندکی دامپروری است. این روستا هم اکنون مرکز دهستان سرولایت از توابع شهرستان نیشابور می باشد و به علت مرکزیت محلی و دسترسی به سه شهر بزرگ اطراف، و همچنین دارا بودن زمین های مسطح و مناسب، از روستاهای مستعد پیشرفت برای انجام امورات اداری مردم دهستان ها و بخش های اطراف است.
در زمان حملهٔ قوم مغول به ایران، قوم بیات با جمعیتی در حدود ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ نفر که ۲۰۰٬۰۰۰ نفر مرد جنگجو را شامل می شدند با آن ها وارد جنگ شدند و پسر چنگیز خان مغول را زخمی کردند. پس از آن چنگیز خان با تمام قوا به نیشابور حمله کرده بسیاری از آن قوم را به قتل رسانید. قوم بیات به کوه های اطراف نیشابور فراری شدند. یک گروه به سمت هند و افغانستان، یک گروه به سمت اصفهان، شیراز و اراک و گروهی دیگر به سمت آذرباییجان، سوریه و لبنان پراکنده شدند. عده ای که به سمت شیراز رهسپار شدند در روستای بیدزرد ( ۱۵ کیلومتری شیراز - جهرم ) سکنیٰ گزیده اند که نام خانوادگی آن ها بیات می باشد. بعد از انقلاب سفید محمدرضا شاه لقب خان برداشته شد.
به نوشتهٔ کتاب �تاریخ قوم بیات� اثر نادر بیات، قوم بیات ناحیهٔ خراسان، در زمان نادر شاه افشار از منطقهٔ کرکوک عراق کوچ کرده و در مناطقی از جلگهٔ نیشابور و به طور عمده در روستای �عبدالله گیو� و برخی از روستاهای همجوار آن ساکن گردیده اند. قوم �بیات� از اقوام اصیل و تاریخی ایران است که در نقاط متعددی از ایران از جمله خراسان، زنجان، اراک، همدان و فارس سکنیٰ گزیده است.
قبیلهٔ ترکویرایش
بیات قبیله ترک تبار از قبایل بیست ودوگانهٔ اُغُز یا غُز پراکنده در ایران، افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه، سوریه و عراق است. واژهٔ بیات که به صورت بایات هم ضبط شده به معنای بادولت و پرنعمت است.