طایانک خان. ( اِخ ) پادشاه یا خان طایفه نایمان مغول که چنگیزبر او ظفر یافت. حمداﷲ مستوفی آرد: در سنه تسع و تسعین و خمسمائة چنگیزخان بر او ( باونگ خان ) مستولی شدو اسم پادشاهی بر او چنگیز اطلاق رفت و در سنه ثلث و ستمائة طابانک خان قوم نایمان را قهر کرد نام چنگیزخانی بر او ( چنگیز ) افتاد. ( تاریخ گزیده ص 572 ). و در ص 849 ذیل بوتیموریان آرد: اولشان امیر تکش بود ازتخم طابانک خان ، پادشاه قوم نایمان بود. ادوارد براون در فهرست تاریخ گزیده کلمه های طابانک خان و طاکیانک خان را به طایانک خان رجوع داده و ما نیز این نام را ذیل طایانک خان آوردیم. و در تاریخ مغول ذیل تایانگ خان آمده است : بعد از آنکه چنگیزخان بر قبیله کرائیت غلبه کرد تایانگ خان پادشاه قوم نایمان بیم آن داشت که مبادا او نیز مورد تعرض و حمله خان مغول قرار گیرد. چنگیز در سال 600 هَ. ق. به تایانگ خان حمله برد و در حدود جبال آلتائی او را مغلوب و زخمی کرد و تایانگ خان کمی بعد جان سپرده ، قومش مغلوب چنگیزخان گردیدند و پسرش کوچلک خان فرار اختیار کرد. ( تاریخ مغول تألیف عباس اقبال ص 16 ). و رجوع به تایانک خان شود.
