طأطاء

لغت نامه دهخدا

طأطاء. [ طَءْ طَءْ ] ( ع ص ، اِ ) جای پست که بپوشد درآینده را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زمین نشیب. ( مهذب الاسماء ). زمین پست. ( صراح ). زمین پست که هرکه در آن باشد ننماید و پوشیده ماند. || شتر کوتاه بالا کوتاه گردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس