طاوه

لغت نامه دهخدا

طاوه. [ وَ / وِ ] ( اِ ) ظرفی است فلزی برای سرخ کردن اطعمه به کار رود. در ترکی طابه و در ترکی عامیانه طاوه مأخوذ از تاوه فارسی است. این کلمه در عربی بصورت طابق درآمده است. ( دزی ج 2 ص 19 ). و رجوع به تابه و تاوه شود.

طاوه. [ وَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان درجزین بخش رزن شهرستان همدان ، در 30هزارگزی جنوب قصبه رزن متصل به سناج. جلگه و سردسیر و مالاریائی. با 600 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و لبنیات و حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی زنان قالی بافی و راه آن مالرو است. تابستان از فامنین اتومبیل میتوان برد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5 ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دهستان در جزین بخش رزن شهرستان همدان در ۳٠ کیلومتری جنوب قصبه رزن متصل به سناج : جلگه و سردسیر : دارای ۶٠٠ تن سکنه : آب از قنات : محصول غلات لبنیات حبوبات : شغل زراعت و گله داری: صنعت دستی قالی بافی است .
دهی از دهستان در جزین بخش رزن شهرستان همدان ۳٠ هزار گزی جنوب قصبه رزن متصل به سناج .

پیشنهاد کاربران

بپرس