طاوس فلک

لغت نامه دهخدا

طاوس فلک. [ ووس ِ ف َ ل َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است ، چنانکه زاغ کنایه از سیاهی شب است :
چو طاوس فلک بگریخت در باغ
به گل چیدن بباغ آمد سیه زاغ.
نظامی.
طاوس فلک هر شب شد سوخته بال و پر
هم شمع رخت سوزد گر بال و پری دارد.
عطار.

فرهنگ فارسی

کنایه از آفتاب است چنانکه زاغ کنایه از سیاهی شب است .

پیشنهاد کاربران

بپرس