طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش)
طاهرزاده بهزاد، حسین
(ملقب به: مزّین السلطان) کـاریـکـاتـورسـاز، طـراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند ایرانی. نزد نقاش معروف، آقا میرغفار، به تعلیم نقاشی پرداخت. به سبب مخالفت پدرش با هنر نقاشی به تفلیس رفت و با میرزا جلیل محمدقلی زاده، مدیر روزنامۀ ملانصرالدین، همکار شد و ضمن نقاشی و کاریکاتورسازی برای روزنامۀ ملانصرالدین، در مدرسۀ هنرهای زیبای تفلیس تحصیل کرد. با خواست خانواده به تبریز بازگشت، اما دست از نقاشی نکشید و ضمن انتشار روزنامه ای فکاهی با جمعی از صاحبان ذوق به چاپ کاریکاتورهایی در روزنامۀ آذربایجان و روزنامۀ حشرات الارض پرداخت و نقاشی های کتاب های احمد (سفینۀ طالبی)، اخلاق مصوّر و تاریخ مصوّر ایران را ترسیم و برای چاپ آماده کرد. چندی بعد، به استانبول رفت و در مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول به ادامۀ فراگیری نقاشی پرداخت و موفق به دریافت گواهینامه و احراز رتبۀ اول شد. در ۱۳۰۸ش با تشویق محمدعلی فروغی به ایران بازگشت و به ریاست مدرسۀ صنایع مستظرفه، که چندان رونقی نداشت، برگزیده شد و با پشتکار آن هنرستان را اعتلا بخشید و از آن پس این مدرسه به هنرستان عالی هنرهای زیبای ایران تغییر نام داد و در کنار آن موزۀ هنرهای زیبا را، با تعداد بی شماری آثار هنری نفیس، بنیاد نهاد. در ۱۳۲۶ش در نمایشگاه بین المللیِ ازمیر نمایندۀ ایران بود و در ۱۳۳۳، در سمت استاد، در آکادمی هنرهای زیبای استانبول استخدام شد. پیکرش در امامزاده قاسم در تهران به خاک سپرده شد. علاوه بر مقالات هنری، از مینیاتورهای اوست: ایران جاویدان، شکارگاه خسروپرویز، مرد سقا، و مرد کاسه و بشقابی از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ اوست.
طاهرزاده بهزاد، حسین
(ملقب به: مزّین السلطان) کـاریـکـاتـورسـاز، طـراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند ایرانی. نزد نقاش معروف، آقا میرغفار، به تعلیم نقاشی پرداخت. به سبب مخالفت پدرش با هنر نقاشی به تفلیس رفت و با میرزا جلیل محمدقلی زاده، مدیر روزنامۀ ملانصرالدین، همکار شد و ضمن نقاشی و کاریکاتورسازی برای روزنامۀ ملانصرالدین، در مدرسۀ هنرهای زیبای تفلیس تحصیل کرد. با خواست خانواده به تبریز بازگشت، اما دست از نقاشی نکشید و ضمن انتشار روزنامه ای فکاهی با جمعی از صاحبان ذوق به چاپ کاریکاتورهایی در روزنامۀ آذربایجان و روزنامۀ حشرات الارض پرداخت و نقاشی های کتاب های احمد (سفینۀ طالبی)، اخلاق مصوّر و تاریخ مصوّر ایران را ترسیم و برای چاپ آماده کرد. چندی بعد، به استانبول رفت و در مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول به ادامۀ فراگیری نقاشی پرداخت و موفق به دریافت گواهینامه و احراز رتبۀ اول شد. در ۱۳۰۸ش با تشویق محمدعلی فروغی به ایران بازگشت و به ریاست مدرسۀ صنایع مستظرفه، که چندان رونقی نداشت، برگزیده شد و با پشتکار آن هنرستان را اعتلا بخشید و از آن پس این مدرسه به هنرستان عالی هنرهای زیبای ایران تغییر نام داد و در کنار آن موزۀ هنرهای زیبا را، با تعداد بی شماری آثار هنری نفیس، بنیاد نهاد. در ۱۳۲۶ش در نمایشگاه بین المللیِ ازمیر نمایندۀ ایران بود و در ۱۳۳۳، در سمت استاد، در آکادمی هنرهای زیبای استانبول استخدام شد. پیکرش در امامزاده قاسم در تهران به خاک سپرده شد. علاوه بر مقالات هنری، از مینیاتورهای اوست: ایران جاویدان، شکارگاه خسروپرویز، مرد سقا، و مرد کاسه و بشقابی از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ اوست.