طالحون

لغت نامه دهخدا

طالحون. [ ل ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ طالح در حالت رفعی. بدکاران. تبهکاران. بدکرداران. و رجوع به طالح شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع طالح در حالت رفعی ( ولی در فارسی مراعات این قاعده نکنند )
جمع طالح در حالت رفعی بدکاران

پیشنهاد کاربران

بپرس