( سادات ) در عهد خلافت مستعین ( مخلوع بسال ۲۵٠ ه.ق . ) یکی از اخلاف علی ۴ ابن ابی طالب بنام حسن بن زید ملقب بداعی که در ری اقامت داشت بدعوت اهل رویان بدانجا رفت و حکومتی تشکیل داد ( ۲۵٠ ه.ق . ) و بزودی موافقت ملوک و امرای محلی را بخود جلب کرد وهمه مازندران و گرگان را در قبضه اطاعت آورد خود در سال ۲۷٠ در گذشت و بعد از او محمد بن زید ( ۲۸۷ - ۲۷٠ ه.ق . ) هفده سال حکومت کرد.وی چون بطبرستان بپادشاهی رسید دعوی مذهب تشیع کرد و حرمت آل ابوطالب را بغایت داشت و مشاهد علی (ع ) و حسین ۴ را که در عهد متوکل عباسی خراب شده بود عمارت مختصر فرمود . بعد از وی یکی دیگر از سادات طالبیه بنام ابو محمد حسن بن علی الاطروش ملقب به ناصر کبیر در سال ۳٠۱ ه.ق . بر گیلان و طبرستان و قسمتی ازگرگان حکومت راند تا در سال ۳٠۴ در گذشت بعد از او پسرش داعی صغیر حسن بن قاسم جانشین وی شد و تا سال ۳۱۶ ه.ق. حکومت راند تا بدست اسفار پسر شیرویه کشته شد.
