طالِبوف، عبدالرّحیم (تبریز ۱۲۱۳ـ داغستان ۱۲۹۰ش)
نویسندۀ نوآور عصر مشروطه. آثارش را به منظور نشر مبانی فلسفۀ سیاسی و علوم طبیعی در میان مردم، به زبانی ساده می نوشت. از ۱۶سالگی به تفلیس رفت تا زبان روسی و مقدمات دانش جدید را بیاموزد. این شهر در آن زمان تبعیدگاه آزادی خواهان سراسر روسیه بود و فضای فرهنگی پیشروی داشت. طالبوف از فعالیت های اقتصادی مکنتی اندوخت. در ۱۲۷۸ش به سفر عتبات و حج رفت و برای درمان چشم هم به اروپا سفر کرد. در ۱۲۸۵ از تبریز به نمایندگی اولین دورۀ مجلس شورای ملی انتخاب شد، اما در این مجلس شرکت نکرد. از ۵۶سالگی شروع به نوشتن آثاری آموزشی کرد که آن ها را می توان در سه دستۀ کلی جای دارد: آثاری با جنبۀ تخیلی و داستانی، مثل مسالک المحسنین (قاهره، ۱۲۸۴) که سفرنامه ای تخیلی است و کتاب احمد یا سفینۀ طالبی در توصیف مسائل علمی به شیوۀ داستانی (اسلامبول ۱۲۷۳ـ۱۳۷۴) که جلد سوم آن با نام مسائل الحیات (تفلیس، ۱۲۸۵) منتشر شد. نوشته های اجتماعی و سیاسی او، مانند نخبۀ سپهری (اسلامبول، ۱۲۷۱) یا ایضاحات در خصوص آزادی (تهران، ۱۲۸۶) و بالاخره کتاب هایی که طالبوف دربارۀ فیزیک و هیئت جدید از روسی به فارسی ترجمه کرد و در زمان خود تازگی بسیار داشتند.
نویسندۀ نوآور عصر مشروطه. آثارش را به منظور نشر مبانی فلسفۀ سیاسی و علوم طبیعی در میان مردم، به زبانی ساده می نوشت. از ۱۶سالگی به تفلیس رفت تا زبان روسی و مقدمات دانش جدید را بیاموزد. این شهر در آن زمان تبعیدگاه آزادی خواهان سراسر روسیه بود و فضای فرهنگی پیشروی داشت. طالبوف از فعالیت های اقتصادی مکنتی اندوخت. در ۱۲۷۸ش به سفر عتبات و حج رفت و برای درمان چشم هم به اروپا سفر کرد. در ۱۲۸۵ از تبریز به نمایندگی اولین دورۀ مجلس شورای ملی انتخاب شد، اما در این مجلس شرکت نکرد. از ۵۶سالگی شروع به نوشتن آثاری آموزشی کرد که آن ها را می توان در سه دستۀ کلی جای دارد: آثاری با جنبۀ تخیلی و داستانی، مثل مسالک المحسنین (قاهره، ۱۲۸۴) که سفرنامه ای تخیلی است و کتاب احمد یا سفینۀ طالبی در توصیف مسائل علمی به شیوۀ داستانی (اسلامبول ۱۲۷۳ـ۱۳۷۴) که جلد سوم آن با نام مسائل الحیات (تفلیس، ۱۲۸۵) منتشر شد. نوشته های اجتماعی و سیاسی او، مانند نخبۀ سپهری (اسلامبول، ۱۲۷۱) یا ایضاحات در خصوص آزادی (تهران، ۱۲۸۶) و بالاخره کتاب هایی که طالبوف دربارۀ فیزیک و هیئت جدید از روسی به فارسی ترجمه کرد و در زمان خود تازگی بسیار داشتند.