طاقیه دوز

لغت نامه دهخدا

طاقیه دوز. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) کسی که طاقیه کند. آنکه طاقیه سازد. رجوع به طاقیه شود :
من که چون قالب بی جان شدم از سوز جگر
هست سودای مه طاقیه دوزم بر سر.
سیفی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که طاقیه سازد .

پیشنهاد کاربران

بپرس