طافه

لغت نامه دهخدا

( طافة ) طافة. [ طاف ْ ف َ ] ( ع اِ ) مابین کوه و دشت. || طافة البستان ؛ نواحی و گرداگرد بوستان. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس