طاعت دوست

لغت نامه دهخدا

طاعت دوست. [ ع َ ] ( ص مرکب ) دوستدار طاعت. گوش بر فرمان :
زن پرهیزکار طاعت دوست
با تو چون مغز باشد اندرپوست.

اوحدی.

( صفت ) آن که گوش بر فرمان باشد .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید