طاسی

طاسی به وضعیت نداشتن مو یا از دست دادن آن در نواحی ای که مو در آن نواحی اغلب رشد می کند گفته می شود. شایعترین و معمولترین شکل طاسی، نوعی روند پیشروندهٔ از دست دادن مو می باشد که بدان آلوپسی آندروژنیک یا طاسی، با الگوی مردانه گفته می شود و در انسان بالغ با جنسیت نر و همین طور در جنس دیگر انسان رخ می دهد.
میزان طاسی تا الگوهای ریزش مو در این حالت، می توانند تا حد زیادی متفاوت باشند، و انواع گوناگونی را از طاسی با الگوی مردانه و زنانه ( که آلوپسی آندروژنیک، آلوپسی آندروژنتیک، و آلوپسی آندروژنتیکا نیز نامیده می شود و در فارسی می توان آن را به طاسی وابسته به هورمون مردانه یا کچلی آندروژنیک نیز ترجمه کرد ) گرفته، تا مواردی همچون طاسی منطقه ای یا همان آلوپسی آره آتا، که شامل از دست دادن منطقه ای مو در برخی از نواحی سر یا بدن است و همین طور طاسی کامل یا همان آلوپسی توتالیس، که به از دست دادن تمامی موی سر به طور کامل گفته می گردد، و نیز ریزش مو یا طاسی سرتاسری یا همان آلوپسی یونیورسالیس، که شامل از دست دادن تمام موهای سر و بدن می باشد را در بر می گیرد.
آلوپسی آندروژنیک مردانه یا طاسی مردانه ریزش مو تیپ مردانه را نمی توان یک بیماری محسوب نمود. این وضعیت به طور معمول در مردانی که از نظر ژنتیکی مستعد این وضعیت هستند اتفاق می افتد و در واقع نوعی پاسخ فیزیولوژیک بدن آن ها به آندروژن ها یا همان هورمون های مردانه می باشد.
موهای ناحیه سر در انسان با وجودیکه رشد غیر وابسته به هورمون جنسی مردانه ( آندروژن ) دارند، امّا دارای گیرندهٔ خاص هورمون های جنسی می باشند و به همین دلیل این هورمون ها می توانند بر ریزش مو مؤثر باشند. در مردان بخش های فرونتوتمپورال یعنی نواحی جلو و اطراف و مرکز سر دارای گیرنده هورمونی هستند امّا در زنان تمام موهای ناحیه سر دارای گیرنده آندروژنی می باشند. به همین دلیل در مردان اول ناحیه جلوی سر کاهش مو داریم و بعد ناحیه مرکزی و سپس این دو ناحیه بهم می رسند.
برای درمان الوپسی مردانه از مینوکسیدیل موضعی و روش های جراحی مختلف می توان سود برد. [ ۱] بهترین کاندیداهای درمان با مینوکسیدیل مردان با سن کمتر از ۳۰ سال هستند که کمتر از ۵ سال است دچار ریزش مو شده اند.
آلوپسی آندروژنیک زنانه یا طاسی زنانه را گاهی آلوپسی آندروژنیک آدرنال زنانه هم می خوانند، چرا که در برخی از این زنان سطح سرمی دهیدرواپی آندروسترون سولفات ( DHEAS ) که نوعی آندروژن غده فوق کلیه ( آدرنال ) است، بالا می باشد. در این زنان طرح مشخصی از آلوپسی مرکزی اسکالپ بدون فرورفتگی فرونتوتمپورال پدید می آید ولی دز زنان کاهش مو در تمام سر به طور یکسان پدید می آید و زنان مانند مردان دچار طاسی سر نمی شوند.

طاسی (baldness)
ریزش موی سر. در مردان مسن شایع تر است. عوامل ارثی و سطح هورمون های جنسی مردانه زمان شروع و وسعت آن را تعیین می کنند. درمانی برای این عارضه وجود ندارد. روش هایی مثل کاشت مو ممکن است به منزلۀ درمان موقت به کار روند. ریزش مو ممکن است در هر دو جنس و براثر وضعیت نامناسب سلامتی یا پرتودرمانی، مثلاً برای درمان سرطان، ایجاد شود. آلوپسی ریزش موها به صورت لکه های پراکنده است و با ریزش موی مردانه، که در بالا توضیح داده شد، فرق دارد. در ۱۹۹۸، پژوهشگران امریکایی موفق به القای رشد موهای جدید در موش شدند و برای اولین بار پیاز موی جدیدی را در پوست بالغ رشد دادند. معمولاً پیازهای مو در دورۀ رویانی پدید می آیند و تعداد آن ها در همۀ عمر ثابت است. شیوۀ درمان های فعلی طاسی مبتنی بر تحریک ریشه های مویی است که رشد مو در آن ها متوقف شده است. نتایج تحقیقات جدید ممکن است با ایجاد پیاز موی نو روش های درمانی را بهبود بخشد.