( طابیة ) طابیة. [ ی َ ] ( اِخ ) بنت جزٔبن سعد الریاحی. این زن را در یوم اِراب از ایام عرب ذکری است و در آن روز اسیر شد و پدرش مالی بعنوان سربها داد و او را آزاد ساخت. ( عقدالفرید، ج 6 ص 93 ).
