طابن

لغت نامه دهخدا

طابن. [ ب ِ ] ( ع ص ) زیرک. فهیم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || مرد استاد. دریابنده. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس