طابق

/tAbaq/

لغت نامه دهخدا

طابق. [ ب َ ] ( معرب ،اِ ) معرب تابه است. ج ، طوابق و طوابیق. ( منتهی الارب ). تابه. و آن ظرف آهنی است مدور که بر آن نان پزند.( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). تابه. طاجن. ( مهذب الاسماء ): و امّا الذی [ ای خیر الذی ] یخبز فی الطابق او یدفن فی الجمر... ( ابن البیطار. ) رجوع به طاجن شود. تابه. تاوه. ( از ماده تافتن ). خبز طابق ؛ نان که بر آجر تفته پزند. خشت پخته کلان. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). نظامی. ( یادداشت مؤلف ). || عضو، هر چه باشد: و منه فی غلام آبق ،لاقطعن منه طابقاً ان قدرت ُ علیه ؛ ای عضواً. || دست ، و منه امر فی السارق بقطع طابقه ؛ ای یده.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آنقدر از بز که سیر کند دو سه کس را. یا نصف بز. ( منتهی الارب ).
طابق. [ ب َ ]( معرب ، اِ ) طابقة. تَنباک. تَنباکو. تُتن. توتون.
طابق. [ ب َ ] ( اِخ ) نهر طابق. محله ای بوده است در بغداد که اکنون ویران است و در ذکر آن بیاید. ( مراصد الاطلاع ).
طابق. [ ب َ ] ( اِخ ) موضعی است در عراق عرب. و شهرهای باجسری و شهرابان ( در طریق خراسان ) که دختری ابان نام از تخم کسری ساخته. و اعمال طابق و مهرود از توابع آن عمل است و آن اعمال هشتاد پاره دیه است. ( نزهة القلوب چ لیدن ص 43 ).

فرهنگ فارسی

تنباکو
موضعی است در عراق عرب

پیشنهاد کاربران

بپرس