ضیک

لغت نامه دهخدا

ضیک. [ ض َ ] ( ع مص ) گشاده و متفرق انداختن شتر پای خود را از سختی گرما و قادرنبودن بفراهم آوردن ران خود را بر پستان. || خشم گرفتن بر کسی و خشمناک شدن. ( منتهی الارب ).

ضیک. [ ض ُی ْ ی َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ضائک. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس