ضیز

لغت نامه دهخدا

ضیز. [ ض َ ] ( ع مص ) کم کردن حق کسی را.( منتهی الارب ). نقصان کردن. ( زوزنی ). || ستم کردن بر کسی. ( منتهی الارب ). جور کردن. ( زوزنی ).

فرهنگ فارسی

کم کردن حق کسی را نقصان کردن ٠ یا ستم کردن بر کسی ٠

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
وصف است به معنی ناقص و ظالمانه. . آن کار در آن صورت تقسیمی است ناقص و ظالمانه. بعضی آن را ضئری با همزه خوانده‏اند طبرسی آن را غیر عادلانه و جائرانه فرموده است. در قاموس گوید: «قِسْمَةٌ ضیزی اَیْ ناقِصَةٌ» این لفظ در کلام اللّه بیشتر از یکبار نیامده است .
wikialkb: ریشه_ضیز

پیشنهاد کاربران

بپرس