ضیایی، محسن (تربت حیدریه ۱۳۰۶ش)
ضیایی، محسن
پزشک ایرانی، متخصص بیماری های کودکان، دارندۀ دکترای افتخاری علوم از دانشکدۀ دیویس والکینز ویرجینیای غربی امریکا، و مشاور سازمان جهانی بهداشت در زمینۀ آموزش پزشکی و بهداشت مادر و کودک. دورۀ ابتدایی را در مشهد و تحصیلات متوسطه را در تهران گذراند. در ۱۳۲۵ش به امریکا رفت و از دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز در ۱۳۳۱ دانشنامۀ دکتری عمومی گرفت. سپس در بیمارستان جان هاپکینز به عنوان دستیار تخصصی طب اطفال به کار و تحصیل پرداخت و در سال بعد به بیمارستان تخصصی اطفال بوستون رفت و پس از طی دورۀ دستیاری در آن جا، دورۀ تخصصی بیماری های عفونی را در دانشگاه هاروارد گذراند. در ۱۳۳۵ به ایران بازگشت و به ریاست گروه اطفال دانشگاه شیراز در بیمارستان نمازی منصوب شد. در ۱۳۴۴ به امریکا بازگشت و با سمت دانشیار در دانشکدۀ جان هاپکینز مشغول به کار شد. او و همکارانش توانستند نخستین طرح جامع دوستدار کودک را در امریکا پایه گذاری کنند. پس از بازگشت مجدد به ایران، به سمت معاونت دانشکدۀ پزشکی دانشگاه شیراز رسید. سپس ریاست دانشگاه مشهد به او واگذار شد و او نخستین دبیرستان وابسته به این دانشگاه را تأسیس کرد. در ۱۳۴۸ به ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران منصوب شد و در ۱۳۵۶ به همراه خانواده به امریکا مهاجرات کرد و به عنوان رئیس گروه اطفال بیمارستان راچستر نیویورک، استاد دانشکدۀ پزشکی جورج تاون واشینگتن، رئیس گروه اطفال بیمارستان کودکان در ایالت ویرجینیا و استاد دانشکدۀ پزشکی ویرجینیا فعالیت کرد، و در سمت استادی با دانشگاه های جان هاپکینز، راچستر و دانشکدۀ پزشکی دانشگاه ویرجینیا به همکاری پرداخت. به جز عضویت در انجمن های مهم پزشکی داخلی و خارجی، از او مقالات بسیاری در نشریه های معتبر پزشکی جهان به چاپ رسیده است. از آثار اوست: پایۀ بیولوژیک طب اطفال (چاپ نیویورک)؛ طب بالینی اطفال (چاپ نیویورک).
ضیایی، محسن
پزشک ایرانی، متخصص بیماری های کودکان، دارندۀ دکترای افتخاری علوم از دانشکدۀ دیویس والکینز ویرجینیای غربی امریکا، و مشاور سازمان جهانی بهداشت در زمینۀ آموزش پزشکی و بهداشت مادر و کودک. دورۀ ابتدایی را در مشهد و تحصیلات متوسطه را در تهران گذراند. در ۱۳۲۵ش به امریکا رفت و از دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز در ۱۳۳۱ دانشنامۀ دکتری عمومی گرفت. سپس در بیمارستان جان هاپکینز به عنوان دستیار تخصصی طب اطفال به کار و تحصیل پرداخت و در سال بعد به بیمارستان تخصصی اطفال بوستون رفت و پس از طی دورۀ دستیاری در آن جا، دورۀ تخصصی بیماری های عفونی را در دانشگاه هاروارد گذراند. در ۱۳۳۵ به ایران بازگشت و به ریاست گروه اطفال دانشگاه شیراز در بیمارستان نمازی منصوب شد. در ۱۳۴۴ به امریکا بازگشت و با سمت دانشیار در دانشکدۀ جان هاپکینز مشغول به کار شد. او و همکارانش توانستند نخستین طرح جامع دوستدار کودک را در امریکا پایه گذاری کنند. پس از بازگشت مجدد به ایران، به سمت معاونت دانشکدۀ پزشکی دانشگاه شیراز رسید. سپس ریاست دانشگاه مشهد به او واگذار شد و او نخستین دبیرستان وابسته به این دانشگاه را تأسیس کرد. در ۱۳۴۸ به ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران منصوب شد و در ۱۳۵۶ به همراه خانواده به امریکا مهاجرات کرد و به عنوان رئیس گروه اطفال بیمارستان راچستر نیویورک، استاد دانشکدۀ پزشکی جورج تاون واشینگتن، رئیس گروه اطفال بیمارستان کودکان در ایالت ویرجینیا و استاد دانشکدۀ پزشکی ویرجینیا فعالیت کرد، و در سمت استادی با دانشگاه های جان هاپکینز، راچستر و دانشکدۀ پزشکی دانشگاه ویرجینیا به همکاری پرداخت. به جز عضویت در انجمن های مهم پزشکی داخلی و خارجی، از او مقالات بسیاری در نشریه های معتبر پزشکی جهان به چاپ رسیده است. از آثار اوست: پایۀ بیولوژیک طب اطفال (چاپ نیویورک)؛ طب بالینی اطفال (چاپ نیویورک).
wikijoo: ضیایی،_محسن_(تربت_حیدریه_۱۳۰۶ش)