ضیاالحق حکیمی سبزواری، متخلص به «ضیایی» از شاعران قرن سیزدهم در ایران است.
ضیاالحق حکیمی فرزند آقاعبدالقیوم و نوه حاج ملاهادی اسرار حکیم سبزواری بوده است. او در سال۱۲۶۷ به دنیا آمد و در بهمن سال ۱۳۳۴ در اثر سکته قلبی فوت کرد و در داخل بقعه جدش حکیم سبزواری دفن شد. او عضو انجمن ادبی ایران بود و سال ها در سبزوار عهده دار ریاست فرهنگ و اوقاف بود و از دوستان صمیمی افسر و امین الشریعه و ملک الشعرای بهار و سید علینقی امین بود، او همچنین در سرودن غزلیات، طبعی رسا و شیوا داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفضیاالحق حکیمی فرزند آقاعبدالقیوم و نوه حاج ملاهادی اسرار حکیم سبزواری بوده است. او در سال۱۲۶۷ به دنیا آمد و در بهمن سال ۱۳۳۴ در اثر سکته قلبی فوت کرد و در داخل بقعه جدش حکیم سبزواری دفن شد. او عضو انجمن ادبی ایران بود و سال ها در سبزوار عهده دار ریاست فرهنگ و اوقاف بود و از دوستان صمیمی افسر و امین الشریعه و ملک الشعرای بهار و سید علینقی امین بود، او همچنین در سرودن غزلیات، طبعی رسا و شیوا داشت.
wiki: ضیایی سبزواری