ضیافت مهمانی سمپوزیوم

این رساله از رساله های سقراطی افلاطون می باشد که در آنها سقراط چهرهٔ اول رویداد می باشد. این رساله به گونهٔ روایتی است که در بخشی از آن خواننده شاهد گفتگوی بازیگران آن با یکدیگر است. تاریخ نگارش این رساله به درستی آشکار نیست ولی از قراین برمی آید که پس از سال ۳۸۵ ( پیش از میلاد ) نوشته شده باشد.
محتویات [نمایش]
مقدمه [ویرایش]
سیمپوزیوم در یونان باستان [ویرایش]
برگزاری سیمپوزیوم یکی از رسوم رایج در آتن بوده است که مخصوصا بین طبقه مرفه آتن بسیار مرسوم بوده است. معمولا مهمانان همگی مذکر بودند که روی تختهایی به حالت نیمه خوابیده می نشستند. بعد از شام نیایشی به درگاه خدایان به جا می آوردند و پس از آن نوشیدن شراب آغاز می شد. در طی مهمانی میزبان مهمانان را با وسایل گوناگون سرگرم می کرد از قبیل رقصیدن و حرکات آکروباتیک کنیزان و غلامان و حتی در مواردی کنیزان خود را برای هم آغوشی در اختیار مهمانان قرار می داد. معمولا مهمانان پیرامون موضوعات گوناگون به بحث و تبادل نظر می پرداختند که تا پاسی از شب به درازا می انجامید. در سیمپوزیوم افلاطون میزبان آگاتون است.
نمایی از بزم می گساری، فرسکی از نیایشگاه دیور، موزهٔ پستوم ایتالیا
همواروتیسیزم در یونان باستان [ویرایش]
قبل از مطالعه این اثر خواننده باید از شرایط و هنجارهای اجتماعی یونان باستان آگاه باشد. هُمو اِروتیسیزم که امری متفاوت از همجنسگرایی ( هموسکچوالیتی ) می باشد در یونان باستان امری بسیار رایج و طبیعی بود. در جامعه آتن علیرغم پیشرفتهای بزرگ فکری، زن از مقام اجتماعی بسیار پایینی برخوردار بود. مردان آتن به زن تنها به عنوان عامل تولید مثل و نگهداری خانه و فرزندان می نگریستند و در بسیاری موارد ازدواج زنان با مردان از روی عشق و علاقه نبود. در جامعه آتن زنان به ندرت از خانه بیرون می آمدند.
مفهوم عشق برای بسیاری از آتنی ها در ارتباط عاطفی بین دو مرد تعریف می شد. که معمولاً معشوق پسری جوان بود که محاسنش به تازگی روییده بود. بنابراین مردان با زنان ازدواج می کردند صاحب اولاد می شدند ولی رابطه عشقی و عاطفی خود را با پسران جوان برقرار می کردند. تصاحب پسران زیبا همیشه منجر به رقابت شدیدی می شد و هر مرد پس از تصاحب دوست پسر خود با او رابطه عاشقانه و جنسی برقرار می کرد.
ولی استثنایی که در سیمپوزیوم به چشم می خورد سقراط است. وجه تمایز او با بقیه مردان آتن این است که او هیچگاه با دوست پسر خود رابطه جنسی برقرار نمی کند. این مساله به وضوح از زبان آلسیبیادس، دوست پسر سقراط شنیده می شود.
خلاصهٔ مکالمه [ویرایش]
بخشی از مجموعه مقاله های:
مکالمات افلاطون
مکالمات دوره سقراطی:
آپولوژی – خارمیدس – کریتون
اوتیفرون – پروتاگوراس
ایون – لاخس – لوسیس
مکالمات دوره انتقال:
کراتیلوس – اوتودموس – گرگیاس
منکسنوس – منون
هیپیاس اول – هیپیاس دوم
مکالمات دوره کمال:
جمهور – فایدروس
ضیافت – فایدون
مکالمات دوره سالخوردگی:
ته تتوس – تیمائوس – کریتیاس
سوفسطائی – سیاسی– پارمنیدس
فیلبوس – قوانین
مکالمات جعلی:
رقباء – تئاگس – آلکیبیادس دوم
کلیتوفون – مینوس – هیپارخوس
این جعبه: نمایش • بحث • ویرایش
کسی می شنود که در مهمانی آگاتون که سقراط هم بوده از عشق سخن گفته اند. پس در میان راه پیرائوس - آتن جلو آپولودوروس از دوستان سقراط را می گیرد و خواهان شنیدن داستان آن ضیافت از او می شود. آپولودوروس می گوید که این داستان به سال ها پیش بازمی گردد و خود او از اریستودموس از پیروان سقراط شنیده است. آریستودموس چنین گفته بود که روزی وی سقراط را برخلاف همیشه آراسته می بیند. از او می پرسد که کجا می روی و سقراط پاسخ می دهد به مهمانی آگاتون و از او می خواهد که همراهش شود و پیاپیش وی راه بیفتد. اریستودموس به خانهٔ آگاتون می رسد ولی سقراط بر ایوان خانهٔ همسایه به اندیشیدن نشسته و از او جا مانده است. آگاتون سقراط را به خانه می آورد. این مهمانی به شادانهٔ پیروزی آگاتون در مسابقهٔ ادبی آتن برپاگشته بود و دیگر مهمانان هم فدروس، پوزانیاس، اروکسی ماخوس و اریستوفانس بوده اند.
با آمدن سقراط مهمانان در بارهٔ باده گساری سخن می رانند و چون چند تنی از ایشان روز گذشته را مِی نوشیده بودند ترجیح دادند که در این کار زیاده روی نکنند و در عوض در باب عشق سخن بگویند.
سخنرانی فدروس [ویرایش]
اولین سخنران فدروس است. او عشق را از جمله یکی از خدایان می شمارد که بواسطه آن نیکی و شادی حاصل می شود. در نگاه او عشق واقعی در ارتباط یک مرد با یک پسر جوان تعریف می شود. ولی عشق ایده آل وقتی اشت که پسر مذکور اهل فضیلت و آداب باشد و ارتباط فقط به رابطه جنسی مختوم نباشد.
سخنرانی پوزانیاس [ویرایش]
دومین سخنران پوزانیاس است. پوزانیاس بک همجنسگراست که با آگاتون رابطه عاشقانه دارد. نگرش پوزانیاس یه فدروس شباهت دارد ولی از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. از دیدگاه او عشق دارای سلسله مراتب است. از دیدگاه وی ابتدایی ترین نوع آن، رابطه عاشقانه با زنان است و نوع متعالی آن رابطه عاشقانه با پسران زیبای صاحب اندیشه و خرد است.
او از لزوم قانون مدار بودن ارتباط بین طرفین صحبت می کند و جوامعی که دارای این قوانین نیستند را به چالش می کشد. به عنوان مثال او از دولت وقت ایران به سختی انتقاد می کند ( در ایران آن زمان ارتباط عاشقانه بین همجنسان قابل قبول نبود ) . پوزانیاس این امر ر . . .