ضیا موحد

• کارشناسی ارشد: احتمال تشعشعات الکترومعناطیسی هسته در میدان کوانتایی به راهنمایی هوشنگ روحانی نژاد
• دکترا: مفهوم فرگه از اندیشه ( Gedanke ) به راهنمائی دبلیو دی. هارت
محسن ملکی در مقالاتی که دربارۀ شعرهای ضیاء موحد نوشته است، او را یکی از مهمترین شاعران امروز ایران میداند. این مقالات عبارتند از: «صدایت میکنند؟»، «دامن گشودن خلأ و شاعران ناممکن»، و «زخم خاک، مسیانیسم و شب پایی برای قوم به جان باخته». این مقالات در روزنامۀ شرق و وبسایت هنری و ادبی پوئتیکا منتشر شده اند.
• مدیر گروه منطق، مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، از شهریور ۱۳۸۱
• عضو هیئت امنای مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، از مهر ۱۳۸۱
• عضو کمیته ترفیعات مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، ازخرداد ۱۳۸۲
• مدیر کمیته علمی فلسفه زبان و منطقِ انجمن زبانشناسی ایران، از خرداد ۱۳۸۱
• معاون پژوهشی انجمن حکمت و فلسفه ایران، از دی ۱۳۷۱ تا سال ۱۳۸۰.
موحد در نیمه دوم دهه هشتاد با اظهاراتی دربارهٔ جلال آل احمد و همچنین قالب شعری غزل به چهره ای جنجالی در حوزهٔ ادبیات و روشنفکری ایران تبدیل شد. موحد، آل احمد را نه یک روشنفکر که یک هوچی گر نامید. او که این مطالب را در قالب گفتگو با هفته نامه شهروند امروز به مناسبت سالروز مرگ آل احمد بیان کرده بود در بخشی از آن گفت:
«بخش سیاست پیشگی او دقیقاً دور از مسائل روشنفکری بود. آدمی است که به راحتی هوچی گری می کند. به راحتی غرق شدن صمد بهرنگی و خودکشی تختی را می اندازد گردن رژیم… کار دیگری که آل احمد می کرد این بود که اشتباهاتی مرتکب می شد و راه هایی می رفت که دلش نمی پسندید. بعد برای این که از گناه کرده خودش را تبرئه کند، ماجرا را می انداخت گردن رژیم. می نوشت که من با دستگاه شرکت نفت مخالفم اما اشتباه کردم چک گرفتم… برای اینکه یک جوری بگوید من با اکراه این چک را گرفته ام. خب اینکه دیگر با اکراه و رضا ندارد!! تازه یک تحقیقی کرده ای و آن ها هم در مقابل، یک پولی به تو داده اند، دیگر این همه سروصدا ندارد… او یک چنین تزلزلی داشت. در واقع او هم چنان توده ای ماند. با همان هوچی گری ها و با همان سیاست پیشگی هایش…»