ضوضا

لغت نامه دهخدا

ضوضا. [ ض َ ] ( اِخ ) ( جزیره ضوضا ) در او بلاد بسیار بود و از جمله شهری از سنگ سفید چنانکه بشب روشنی می داد و جزیره را بدان بازمی خوانند. بدان شهر ماران بزرگ مستولی شدند و مردم آن رابازگذاشتند و اکنون خراب است اما [ در ] آب و هوا خوشترین آن ولایت بود. ( نزهة القلوب چ اروپا ص 236 ).

ضوضا. [ ض َ ] ( ع اِ ) ضَوْضاء. ضؤضا. شور و غوغا. ( منتهی الارب ). بانگ. ( مهذب الاسماء ). هیاهو. هیابانگ. هلالوش. شور و شغب. مشغله. ( نصاب ). چنگ و چلب.

فرهنگ فارسی

( اسم ) شور و غوغا هیاهو بانگ .

فرهنگ عمید

دادوفریاد مردم در جنگ یا هنگام ازدحام، هیاهو.

پیشنهاد کاربران

بپرس