ضهید

لغت نامه دهخدا

ضهید. [ ض َهَْ ی َ ] ( اِخ ) جایگاهی است ( یا آن به صاد است ). ( منتهی الارب ). ابن جنی گوید: و من فوائت الکتاب ضهید اسم موضع، و مثله عتید و کلاهما مصنوع ، و قد ورد فی الفتوح فی ذکر فلاة بین حضرموت و الیمن یقال لها ضَهْیَد فعلی ̍هذا لیست بمصنوعة. ( معجم البلدان ).

ضهید. [ ض َهَْ ی َ ] ( ع ص ) نیک سخت ( ولافَعْیَل سواه ). ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران