ضهده

لغت نامه دهخدا

( ضهدة ) ضهدة. [ ض ُ دَ ] ( ع ص ) نیک مغلوب ، و منه : هو ضهدة للکل ؛ ای من شاء لقهره. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس