لغت نامه دهخدا
ضنائن. [ ض َ ءِ ] ( ع اِ ) ضنائن اﷲ؛ خاصان ِ خلق او. و فی الحدیث : ان تعالی ضنائن من خلقه یحییهم فی عافیة و یمیتهم فی عافیة. ( منتهی الارب ).صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: ضنائن عبارتست از مخصوصان بارگاه حق عزّاسمه و آنان کسانی هستند که او - تقدست اسمائه - از آشکار ساختن و در شمار سایر مردم آوردن آنها خودداری فرماید، برای آنکه قُرب و منزلت آنها نزد باری تعالی بسیار است و از نفائس آفرینش محسوبند، چنانکه پیغمبر صلی اﷲ علیه و آله و سلم فرموده که : ان للّه ضنائن من خلقه البسهم النور الساطع یحییهم فی عافیة و یُمیتهم فی عافیة. کذا فی اصطلاحات الصوفیة. و رجوع به تعریفات جرجانی شود. 