ضن
لغت نامه دهخدا
ضن. [ ض ِن ن ] ( ع اِ ) دوست خالص. ( دهار ). خاص و مخصوص. گویند: هو ضِنّی ؛ یعنی او خاص به من است. و فلان ضِنّی من بین اخوانی ؛ یعنی فلان در میان برادران من اختصاص مانندی به من دارد. ( منتهی الارب ).
ضن. [ ض َ نِن ْ ] ( ع ص ) بیمار. گویند: ترکته ضنی ً و ضنیاً. ( منتهی الارب ). ج ، اَضْناء.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
ویژه ، مختص، مخصوص، مورد نظر