ضمره

لغت نامه دهخدا

( ضمرة ) ضمرة. [ ض ُ رَ] ( ع مص ) لاغر گردیدن. سبک گوشت شدن. ( منتهی الارب ).

ضمرة. [ ض َ رَ ] ( ع ص ) زن باریک شکم لطیف بدن نازک اندام. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) گروه. ج ، ضُمر. ( مهذب الاسماء ). || ( اِخ ) گروهی است از کنانه. ( منتهی الارب ).
- بنوضمرة ؛ گروه عمروبن امیة ضمری. ( منتهی الارب ).

ضمرة. [ ض َ رَ ] ( اِخ ) پسر حلیمه بنت ابی ذویب السعدیه. مرضعه و حاضنه رسول صلوات اﷲ علیه. صاحب تاریخ سیستان گوید: «حلیمه گفت محمد ( ص ) در کودکی روزی مرا گفت که یاران من کجااند؟ گفتم ایشان گوسپندان بچراگاه برند شب را بازآیند. بگریست که مرا با ایشان بفرستی. گفتم فدتک نفسی بامداد بفرستم. بامداد او را روغن مالیدم و چشم او سرمه کردم و جزعی یمانی بگردن او افکندم چشم زخم را و عصابه بتافتم او را. [ سپس ] با سرور رفتی و با سرور آمدی. تا روزی که نیمه روز پسر من ضمرة آمد گریان بعرق اندر بانگ همی کرد که اندریابید محمد را. گفتم چیست ؟ گفت مردی او را از میان ما به سر کوه برد و میدیدم تا شکم او پاره کرد و ندانم تا نیز چه کرد. پس من و پدر او دوان آنجا شدیم ، او را دیدم برسر کوه نشسته و چشم به آسمان و تبسم همی کرد...».

ضمرة. [ ض َ رَ ] ( اِخ ) ابن ابی ضمرة تمیمی. یکی ازپانزده تن حکام عرب به جاهلیت. رجوع به حکام شود.

ضمرة. [ ض َ رَ ] ( اِخ ) ابن بکربن عبدمناةبن کنانة از عدنان. جدی جاهلی است. و از فرزندان وی گروهی به بلاد اشمونیین مصر فرودآمدند و عمروبن امیةالضمری بدیشان منسوب است. ( الاعلام زرکلی ج 2 ص 441 ).

ضمرة. [ ض َ رَ ] ( اِخ ) ابن ثعلبة بهزی ، از مردم قبیله بهز. صحابیست.

ضمرة. [ ض َ رَ ]( اِخ ) ابن حبیب ، ابوعتبة. تابعی است. صاحب عیون الاخبار گوید: عن ضمرةبن حبیب انه قال : کان اشیاخنا یستحبون النکاح یوم الجمعة.

ضمرة. [ ض َ رَ ] ( اِخ ) ابن ربیعة. محدث است و از ابن شوذب و ریان بن مسلم و سری بن یحیی و غیرهم روایت کند. رجوع به المصاحف ص 132 و 177 و سیره عمربن عبدالعزیز شود. صاحب عیون الاخبار گوید: ضمرةبن ربیعة قال : سمعت ابراهیم بن ادهم یقول : ارض باﷲ صاحباً و دع الناس جانباً. و نیز گوید: بلغنا عن ضمرة عن ثوربن یزید قال : کتب عمربن عبدالعزیز الی بعض عماله : اما بعد فاذا دعتک قدرتک علی الناس الی ظلمهم فاذکر قدرة اﷲ علیک و فناء ما تؤتی الیهم و بقاء ما یؤتون الیک ، و السلام. ( عیون الاخبار ج 2 ص 360 و ج 1 ص 79 و 216 ).بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

النهشلی . مردی از عرب که در جنگ ذات الشقوق انبازی داشت و سوگند یاد کرد که : الخمر علی حرام حتی یکون له یوم یکافئه فاغار علیهم فقتلهم .

پیشنهاد کاربران

بپرس