ضمام
لغت نامه دهخدا
ضمام. [ض ِ ] ( ع اِ ) آلت فراهم آوردن چیزی. ( منتهی الارب ).
ضمام. [ ض ِ / ض ُ ] ( ع اِ ) آنچه بدان فراهم آورند چیزی را. ( منتهی الارب ). چیزی که بدان چیزها را بهم فراهم کنند چون رشته و جز آن. ( منتخب اللغات ).
ضمام. [ ض ِ ] ( اِخ ) محدث است. ( سیره عمربن عبدالعزیز ص 9 ).
ضمام. [ ض ِ ] ( اِخ ) ابن اسماعیل المصری ، ابواسماعیل. تابعی است. ( عیون الاخبار ج 3 ص 304 ).
ضمام. [ ض ِ ] ( اِخ ) ابن ثعلبة. صحابی است. رجوع به ضمادبن ثعلبة شود. ( منتهی الارب ).
ضمام. [ ض ِ ] ( اِخ ) ابن ثعلبة. وافد سعدبن بکر. ( امتاع الاسماع ص 495 ).
ضمام. [ ض ِ ]( اِخ ) ابن زیدبن ثوابه. صحابی است. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید