ضلیل
لغت نامه دهخدا
ضلیل. [ ض ِل ْ لی ] ( اِخ ) الملک الضلیل ؛ لقب امروءالقیس بن حجر الکندی است ، و فیه الحدیث : اشعر الناس الملک الضّلیل. ( منتهی الارب ).
ضلیل. [ ض ِل ْ لی ] ( ع ص ) بسیار گمراه. ( منتخب اللغات ). مرد سخت گمراه و بسیار در پی ضلالت رونده. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
بسیار گمراه . مرد سخت گمراه و بسیار در پی ضلالت رونده .
پیشنهاد کاربران
بیفکر ، نادان ، نفهم