ضله

لغت نامه دهخدا

( ضلة ) ضلة. [ ض ِل ْ ل َ ] ( ع اِمص ) گمراهی. ( منتهی الارب ). گمرهی. ضلال. ضلالت. || ذهب دمه ضلةً؛ رایگان رفت خون او. ( منتهی الارب ). || و هو ابنه لِضلة؛ او فرزند زناست. || هو تبع ضلة ( بالاضافه و بالنعت )؛ آن بلایی است بی خیر. ( منتهی الارب ).
ضلة. [ ض َل ْ ل َ ] ( ع اِمص ) سراسیمگی. ( منتهی الارب ). حیرت. || غیبت ، به خیر باشد یا به شر. ( منتهی الارب ). || گمراهی. ( منتهی الارب ).
ضلة. [ ض ُل ْ ل َ ] ( ع اِمص ) رهنمونی کامل. ( منتهی الارب ). حذق در دلالت.

فرهنگ فارسی

رهنمونی کامل . حذق در دلالت

پیشنهاد کاربران

بپرس