ضفیط

لغت نامه دهخدا

ضفیط. [ ض َ ] ( ع ص ) آنکه وقت آرمیدن با زنان حدث آیدش. || آنکه پیش از ادخال ، انزال آیدش. || نادان. سست رای. ( منتهی الارب ). ج ، ضفطی. || شتر نیکوخو. ( منتهی الارب ). || شتردشوارخو ( از لغات اضداد است ). ( منتهی الارب ). || مرد تندار نرم و فروهشته بدن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس