ضفاریط

لغت نامه دهخدا

ضفاریط.[ ض َ ] ( ع اِ ) ج ِ ضُفروط. ضفاریطُ الوجه ؛ شکنهای رخسار و بینی قریب هر دو دنباله چشم. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس